Vanaf 1 april zwelt ons durp stevig aan met tijdelijke inwoners. Mensen die dan graag ien ons durp willen wonen, recreëren en boodschappen doen. Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te vinden zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan, tent of camper op camping Waalstrand van Roger Cornelissen en Anciëlla Tap.

Keuvelen met:
Joop en Albertine Vervoort uit Groesbeek

Joop (85) en Albertine Vervoort (80) zijn net klaar met het aankleden als de bezoeker aanklopt bij hun huurchalet. De rustige ochtend is een voorbode voor de middag. Ze verwachten dan hun 3 kinderen en 5 kleinkinderen op bezoek. Via de familie-app heeft Albertine begrepen dat ze op  de fiets toeristisch naar Gendt willen komen. Met het fietsveer de Waal over en dan via een tussenstop bij de theetuin richting naar huis. Groesbeek om precies te zijn. De thuisbasis van de hele familie Vervoort.

In Groesbeek een huis en nu op de camping in Gendt? Joop lacht, ja en ze wonen er nog met plezier ook. Camping Waalstrand heeft voor hen een bijzonder plek, zo legt Albertine uit.

Het kamperen, zit bij het echtpaar in hun genen. Met hun 3 jonge kinderen op de achterbank trokken Joop en Albertine met hun tent door Frankrijk. De middelen werden ruimer en de tent werd een toercaravan. Ook weer naar Frankrijk. Met het ouder worden komen de gebreken. Echtpaar Vervoort heeft hun ultieme vakantieland dan ook au revoir gezegd.

Kennismaking

Via omzwervingen bij campings in de regio komen ze uiteindelijk bij camping Waalstrand terecht. Het eerste contact was volgens Albertine meteen geweldig. Het was Kerst toen ze in de auto rondreden, voor de komende zomer op zoek naar een camping aan een rivier. Ze kwamen bij de camping toevallig Anciëlla tegen, zegt Albertine. “Het was een geweldige kennismaking. We werden bij haar thuis uitgenodigd om koffie te drinken. Er was meteen een klik.”
 

De eerste 2 jaar stonden ze op de camping met hun toercaravan. Toen dat lastig werd huurde ze een stacaravan. Maar dat was voor de rasechte kampeerders niet echt een succes. Ze misten het echte kampeergevoel. Het gevoel van buiten zijn, mensen, campers en caravans zien komen en gaan. Joop knikt instemmend als Albertine het uitlegt. Het chalet is een goed alternatief. Op het terras hebben we tijdens ons gesprek uitzicht over de camping. Het is inderdaad een levendig gezicht. En natuurlijk het uitzicht op de Waal. Zelfs een riant uitzicht.

Fascinatie voor de rivier

Tijdens ons gekeuvel is er opvallend weinig scheepvaart. Meer speedboten dan beroepsvaart. En ze zeggen dat de Waal de drukst bevaren rivier van West Europa, zegt Albertine met een lichte teleurstelling.
e fascinatie voor de rivier bestaat al heel lang. Joop heeft vroeger bij de Nijma in Nijmegen gewerkt. Hij keek uit op de Waal. Hij weet zich nog de eerste duwboot te herinneren.  De Wasserbüffel, roept hij met trots.

 De vakantie heeft 10 dagen geduurd. Albertine kan gelukkig nog auto rijden. En daar maken ze dan ook dankbaar gebruik van. Zo zijn ze een dagje naar Groessen geweest. In Tolkamer hebben ze op het terras genoten van alweer de prachtige rivier. Ook voor de boodschap in het dorp zijn ze aangewezen op de auto. En dat is geen straf, ervaart Albertine. Een gemoedelijk dorp waar de mensen makkelijk op straat of aan de kassa een praatje met je maken.

Rechts boven staat het chalet van Joop en Albertine.

In september komen ze terug als afsluiting van het vakantieseizoen 2017. Het is elke weer een gevoel van thuiskomen, zegt Albertine met een lieve glimlach. “Anciëlla en Roger zijn zulke aardige mensen. Gezellig en altijd tijd voor een praatje.” Ach, wil je koffie, vraagt Albertine verschrikt. Door het gekeuvel over gastvrijheid op de camping, de gemoedelijke sfeer in het dorp, zou ze bijna vergeten om de bezoeker een kop koffie aan te bieden.