Vanaf 1 april zwelt ons durp stevig aan met tijdelijke inwoners. Mensen die dan graag ien ons durp willen wonen, recreëren en boodschappen doen. Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te vinden zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan, tent of camper op camping Waalstrand van Roger Cornelissen en Anciëlla Tap.

Keuvelen met Aad en Liesbeth

De zon verschuilt zich vrijwel constant achter een dik wolkendek. Het is een rustige middag op Waalstrand. De meeste gasten zitten voor hun caravan een boek te lezen of te puzzelen. Op de laatste krib is een man uit Friesland bezig om zijn drie werphengels in stelling te brengen.

Slenterend over de camping kom ik in contact met Aad Medendorp. Hij is bijna klaar met het vullen van de watertank van zijn caravan. Aad is zeer slechtziend. In wazige contouren ziet hij zijn bezoeker. Toch lukt het hem aardig om ondanks zijn handicap de campingklusjes uit te voeren. “Als ik het water hoor klotsen dan weet ik dat de tank vol zit”, zegt hij met een enthousiaste lach. De vraag roept op, hoe kan een slechtziende genieten van een verblijf op een camping in Gendt.

Aad en zijn vouw Liesbeth wonen in Vroomshoop. Het dorpje in Overijssel is qua omvang vergelijkbaar met Gendt. Het dorpse karakter van ze vult al snel de ruimte in hun voortent. Aad vraag de bezoeker of hij melk en suiker in de koffie wil. Ik schud van nee, zonder te beseffen dat zo’n antwoord richting een blinde niet overkomt. Aad vraagt het nog een keer. Nee dankjewel, zeg ik met een verontschuldiging. Een lach van Aad brengt blindheid bijna tot een vermakelijk onderwerp.

Hij heeft zijn handicap opgelopen door een infarct aan de oogzenuw, zo legt Aad uit. Na een intensieve revalidatie bij Visio Het Loo Erf in Apeldoorn en verschillende hulpmiddelen en aanpassingen kan hij zich behoorlijk redden. Zijn opgewekte houding lijkt een persoonlijk wapen om niet bij de pakken neer te zitten. “Ik ben blij dat ik dit nog kan doen”, zegt hij met een verwijzing naar de kampeeromgeving. Liesbeth heeft geleerd met een caravan achter haar auto te rijden. De voortent en luifel plaatsen was vroeger een uurtje werk. Nu zijn ze samen een dag bezig om het zaakje op de plek te krijgen. Fietsen doen ze op een tandem.

Op Het Loo heeft Aad zijn blindheid een plek kunnen geven. Hij heeft er zelfs blind leren typen, zegt hij. Het toetsenbord voor zijn aangepaste computerscherm ziet hij amper, maar hij kan nu sneller typen dan in de periode tijd toen hij nog kon zien. Met twee tikkende wijsvingers wordt zijn vrolijke betoog  beëindigd.

Rivier

Ze zijn ervaren kampeerders. Al veertig jaar toeren ze door binnen en buitenland. Via een zus van Aad kwamen ze 23 jaar geleden voor het eerste op camping Waalstrand. Ze waren meteen verkocht aan het plekje aan de Waal, zo legt Liesbeth graag uit. “Soms zeggen mensen, goh, ga je alwéér naar de Waal.” Ja, zegt ze dan. Maar 14 dagen veroordeeld zijn aan de Waal is geen straf. “Het verveelt ons nooit.” Nu hebben voor een periode van maar liefst 5 weken geboekt. In de caravan ‘s nachts wakker worden kan een genot zijn, als ze Liesbeth mogen geloven. “Oh, dan hoor ik de schepen voorbij komen. En denk dan, heerlijk, we slapen weer aan de Waal.”

Voor Aad ‘ziet’ de camping er anders uit. Voor het fatale infarct tuurde hij graag over de Waal. Nu zijn het de reuk en het waar hij van kan genieten. De reuk van de rivier en het geluid van de scheepvaart. Met trots weet hij te vertellen dat hij schepen die hij vroeger heeft gezien, nu aan het geluid kan herkennen. Duwboten bijvoorbeeld maken een ander geluid. Bijgebleven zijn de oude schepen met dieselmotoren die met hun cilinders zo’n heerlijk stampend geluid maken. Liesbeth valt hem mijmerend bij. Er is op de Waal altijd wel iets te zien. Deze week heeft ze de boot volgeladen met tractoren van John Deere weer gezien. De 10-jarige kleinzoon Lars is bezeten van tractoren. Het jonge gezin komt over enkeldagen op bezoek. “Ik hoop echt dat Lars de boot zelf kan zien.” Als eventuele troost kan ze het mannetje een foto laten zien die ze gemaakt heeft.

Burchtgraafstraat

Aad en Liesbeth lijken na 23 jaar op inwoners van ons durp. Ons gesprek gaat over Gendt. Over hun contact met wijlen Jacob de Graaf. De boer die in de Nijmeegsestraat tegenover het voormalige gemeentehuis een boerderij heeft gehad en later is verhuist naar de Langstraat. Bij elk bezoek aan camping Waalstrand werd een bezoek gebracht aan familie De Graaf. De frambozen gingen mee naar Overijssel. Bij Albert Heijn worden ze op de eerste boodschappendag begroet door Peter van Appeldoorn, legt Liesbeth uit. “Hallo, zijn jullie er weer.”

De naam van de bewoner is Aad ontschoten. Toen hij nog kon zien hebben ze in de Burchtgraafstraat een man ontmoet met verschrikkelijk veel Fuchsia’s. Hij woonde in een hoekwoning, zo kan hij zich nog herinneren. Dit jaar hebben ze samen ‘gezien’ hoe de straat door nieuwbouw is veranderd. Liesbeth geeft uitleg over de nieuwbouw. Wat Aad opviel waren de bijzondere contouren van de daken.

Afscheid

Voor ik afscheid neem mag ik voelen hoe het is om met de hand voor de ogen met een blindenstok door de voortent te lopen. Na een paar voorzichtige stappen voel ik de uitgang.  Een zacht briesje over de Waal komt me tegemoet. Ook blinden kunnen inderdaad genieten van camping Waalstrand