Ons volkslied

Vrienden GUG

Info voor toeristen

    0481-421408 06-1387 66 24

 
 
Keuvelen met  Theo en Marijke Titse uit Australië Terug Vépé
   
Deze pagina wordt mede mogelijk gemaakt door een Gendtse Vriend
 
 
 
 
 
 

 

 

 

  Foto bestellen?
 
Vanaf 1 april zwelt ons durp stevig aan met tijdelijke inwoners. Mensen die dan graag ien ons durp willen wonen, recreëren en boodschappen doen. Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te krijgen zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan, tent of camper op Camping Waalstrand van Roger Cornelissen en Anciëlla Tap.

Keuvelen met Theo en Marijke Titse

Het gesprek begint met Marijke. Theo is even naar Albert Heijn, zegt ze. Appie blijkt een sociale ontmoetingsplek. Bij terugkomst komt de aap uit de mouw. Het is gezellig om terug te zijn in Gendt. “De eerste keer dat ik boodschappen deed heeft het anderhalf uur geduurd.”

We zitten op het terras van hun huurchalet met een riant uitzicht over de Waal. Tijdens ons gesprek wordt Theo prettig afgeleid door een naderende kolos. Een volgeladen containerschip met een bak er voor en twee er naast vaart stroomopwaarts langs de camping. Met zo ’n zeecontainer hebben we onze spullen laten verschepen, zegt Theo. “En we hebben niet alles kunnen meenemen”, vult Marijke met een lach aan. Eindbestemming Australië.
 

In 2008 namen ze afscheid van Gendt en Doornenburg voor een nieuw bestaan in het uitgestrekte kangoeroeland. Deze maand zijn ze voor de derde keer terug. Ze logeerden eerst de moeder van Theo of Marijke, legt Theo uit. “Maar die mensen worden ook een jaartje ouder”, zegt hij lachend. Nu hebben ze er voor gekozen om op hun zelf te zijn. Van daaruit brengen ze bezoeken aan familie en vrienden. De buren zijn hun Ierse vrienden uit Dublin.

De Bataven

Op zoek naar een overnachting in Gendt stuitte Theo op de website van Camping Waalstrand. Hij kende campingeigenaar Roger Cornelissen van het vierde van De Bataven. Wie het beste kon voetballen? Aan die vraag waagde de Gendtse Australiër zich niet aan. Samen trainen maar hebben nooit samen gevoetbald, zo is zijn diplomatieke antwoord.

Theo (57) en Marijke (55) besloten pas op latere leeftijd de stap te maken om aan de andere kant van de grote plas een nieuwe toekomst op te bouwen. Het is bij een leeftijd dat je aan motorrijden wil beginnen. Het is nu of nooit, zegt Theo. De opwarmer begon in 1995 als ze voor het eerst op bezoek zijn bij zijn neef Henk Korporaal in Australië. Om de 2 jaar kwamen ze terug. Totdat Korporaal ze de hint gaf om te emigreren.
Een mooi huis aan de Pannerdenseweg in Doornenburg, Theo een goede baan als in- en verkoper bij Pilzecker, Marijke bij de ING en moeders die hun graag zagen komen. Het avontuur won.
In 2008 werd de zeecontainer geladen en met een enkele ticket stapten ze in het vliegtuig. Met een toeristenvisum. Dus geen werk en inkomsten, legt Theo uit.

 “Wij hebben anderhalf jaar een heerlijke vakantie gehad en veel van het land gezien. De hele Westkust, Sidney, Melbourne, noem maar op.”
Dankzij zijn neef kon hij na de vakantie aan de slag op de afdeling verkoop van Drillstar dat zich wereldwijd richt op geavanceerde boorgereedschappen voor onder andere de mijnbouw, waterput, olie- en gasboringen. De ‘Gendtse verkoper’ werkt na bedrijfsovernames in dezelfde branche nu bij Mincon.
 

De Waal blijft tijdens ons gesprek moeiteloos onze aandacht trekken. Meeuwen cirkelen krijsend over de golvende rivier. Campinggasten slenterend langs de oever. Boten geven een wisselend beeld. Water verveelt nooit, zegt Theo. 35 jaar zijn ze op vakantie geweest op Vlieland. Voor het water. In Gendt zaten ze in de Gendtse polder vaak samen aan het rommelgat te vissen.

Thuis hebben ze ook water. In Beldon, een buitenwijk van Perth, wonen ze op korte afstand van de Indonesische Oceaan. “We gaan er graag wandelen. Ja hoor, het is nog steeds een vakantiegevoel.”

Dolfijnen duiken met een golfbeweging hoog boven het water uit, mengt Marijke met een ruim handgebaar in het gesprek. En er zwemmen ook haaien, vult Theo met trots aan.

Idyllisch

Met dit idyllisch beeld van Australië, waar jaarrond sinaasappels groeien, komt het gesprek terug naar het rustige dorp Gendt. Maar wij wonen ook in een rustig dorp, zegt Marijke. Zelfs aan een doodlopende straat. Het verschil met Gendt en hun dorp waar het altijd mooi weer is, er staan geen rijtjeswoningen en iedereen heeft een grote tuint. Het eerste gevoel toen ze weer in Gendt waren was dat het zo groen is. En er is nog iets, weet Theo. De wegen zijn erg smal en de rotondes klein. Dat Gendt één verkeerslicht heeft zien ze als een noviteit.
Op 25 mei stappen Theo en Marijke weer in het vliegtuig om een week op bezoek te gaan bij hun vrienden in Dublin die ook in Perth hebben gewoond.
 

 
 

Naar het archief van de camping