Vanaf 1 april zwelt ons durp stevig aan met
tijdelijke
inwoners. Mensen die dan graag ien ons durp
willen wonen, recreëren en boodschappen doen.
Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te krijgen
zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan, tent
of camper op Camping Waalstrand van Roger
Cornelissen en Anciëlla Tap.
Keuvelen met Theo en Marijke Titse
Het gesprek begint met Marijke. Theo is even
naar Albert Heijn, zegt ze. Appie blijkt een
sociale ontmoetingsplek. Bij terugkomst komt de
aap uit de mouw. Het is gezellig om terug te
zijn in Gendt. “De eerste keer dat ik
boodschappen deed heeft het anderhalf uur
geduurd.”
We zitten op het terras van hun huurchalet met
een riant uitzicht over de Waal. Tijdens ons
gesprek wordt Theo prettig afgeleid door een
naderende kolos. Een volgeladen containerschip
met een bak er voor en twee er naast vaart
stroomopwaarts langs de camping. Met zo ’n
zeecontainer hebben we onze spullen laten
verschepen, zegt Theo. “En we hebben niet alles
kunnen meenemen”, vult Marijke met een lach aan.
Eindbestemming Australië.
|
In 2008 namen
ze afscheid van Gendt en Doornenburg voor een
nieuw bestaan in het uitgestrekte kangoeroeland.
Deze maand zijn ze voor de derde keer terug. Ze
logeerden eerst de moeder van Theo of Marijke,
legt Theo uit. “Maar die mensen worden ook een
jaartje ouder”, zegt hij lachend. Nu hebben ze
er voor gekozen om op hun zelf te zijn. Van
daaruit brengen ze bezoeken aan familie en
vrienden. De buren zijn hun Ierse vrienden uit
Dublin.
De Bataven
Op zoek naar een overnachting in Gendt stuitte
Theo op de website van Camping Waalstrand. Hij
kende campingeigenaar Roger Cornelissen van het
vierde van De Bataven. Wie het beste kon
voetballen? Aan die vraag waagde de Gendtse
Australiër zich niet aan. Samen trainen maar
hebben nooit samen gevoetbald, zo is zijn
diplomatieke antwoord.
Theo (57) en Marijke (55) besloten pas op latere
leeftijd de stap te maken om aan de andere kant
van de grote plas een nieuwe toekomst op te
bouwen. Het is bij een leeftijd dat je aan
motorrijden wil beginnen. Het is nu of nooit,
zegt Theo. De opwarmer begon in 1995 als ze voor
het eerst op bezoek zijn bij zijn neef Henk
Korporaal in Australië. Om de 2 jaar kwamen ze
terug. Totdat Korporaal ze de hint gaf om te
emigreren.
Een mooi huis aan de Pannerdenseweg in
Doornenburg, Theo een goede baan als in- en
verkoper bij Pilzecker, Marijke bij de ING en
moeders die hun graag zagen komen. Het avontuur
won.
In 2008 werd de zeecontainer geladen en met een
enkele ticket stapten ze in het vliegtuig. Met
een toeristenvisum. Dus geen werk en inkomsten,
legt Theo uit. |
“Wij hebben
anderhalf jaar een heerlijke vakantie gehad en
veel van het land gezien. De hele Westkust,
Sidney, Melbourne, noem maar op.”
Dankzij zijn neef kon hij na de vakantie aan de
slag op de afdeling verkoop van Drillstar dat
zich wereldwijd richt op geavanceerde
boorgereedschappen voor onder andere de
mijnbouw, waterput, olie- en gasboringen. De
‘Gendtse verkoper’ werkt na bedrijfsovernames in
dezelfde branche nu bij
Mincon.
De Waal blijft tijdens ons gesprek
moeiteloos onze aandacht trekken. Meeuwen
cirkelen krijsend over de golvende rivier.
Campinggasten slenterend langs de oever. Boten
geven een wisselend beeld. Water verveelt nooit,
zegt Theo. 35 jaar zijn ze op vakantie geweest
op Vlieland. Voor het water. In Gendt zaten ze
in de Gendtse polder vaak samen aan het
rommelgat te vissen.
Thuis hebben ze
ook water. In Beldon, een buitenwijk van Perth,
wonen ze op korte afstand van de Indonesische
Oceaan. “We gaan er graag wandelen. Ja hoor, het
is nog steeds een vakantiegevoel.”
|
Dolfijnen
duiken met een golfbeweging hoog boven het water
uit, mengt Marijke met een ruim handgebaar in
het gesprek. En er zwemmen ook haaien, vult Theo
met trots aan.
Idyllisch
Met dit idyllisch beeld van Australië, waar
jaarrond sinaasappels groeien, komt het gesprek
terug naar het rustige dorp Gendt. Maar wij
wonen ook in een rustig dorp, zegt Marijke.
Zelfs aan een doodlopende straat. Het verschil
met Gendt en hun dorp waar het altijd mooi weer
is, er staan geen rijtjeswoningen en iedereen
heeft een grote tuint. Het eerste gevoel toen ze
weer in Gendt waren was dat het zo groen is. En
er is nog iets, weet Theo. De wegen zijn erg
smal en de rotondes klein. Dat Gendt één
verkeerslicht heeft zien ze als een noviteit.
Op 25 mei stappen Theo en Marijke weer in het
vliegtuig om een week op bezoek te gaan bij hun
vrienden in Dublin die ook in Perth hebben
gewoond.
|