Vanaf 1 april zwelt ons durp stevig aan met tijdelijke inwoners. Mensen die dan graag ien ons durp willen wonen, recreëren en boodschappen doen. Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te krijgen zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan, tent, camper, stacaravan of huurchalet op Camping Waalstrand van Roger Cornelissen en Anciëlla Tap.

Keuvelen met Frans en Rina Sturm

Camping Waalstrand aan de Waal is ondergedompeld in een zonnig en gezellige Nijmeegse Vierdaagse sfeer, maar dan zonder de stadse hectiek. Ruim zestig campinggasten zijn dinsdag in alle vroegte naar de Waalstad gegaan, in de hoop dat ze op de vierde dag over de Via Gladiola mogen lopen om door massa’s toeschouwers te worden bejubeld.

Het is elk jaar weer een hele bijzondere sfeer, zo is de ervaring van Anciëlla. Haar enthousiaste blik verraadt boekdelen. Waalstrand is besmet het Vierdaagse virus. Een vrouw met een rugtas, en duidelijk een vierdaagse wandelaar, passeert na de warme dag om half zes de receptie. Zoekend naar rust. Campinggasten houden rekening met wandelaars die de volgende dag weer vroeg op moeten, zegt ze met een beetje trots.

Vierdaagse gevoel

Op aanwijzing van Roger en Anciëlla gaat de bezoeker op zoek naar het Vierdaagse gevoel. Er zijn vier adressen omcirkeld. Omdat opa Jacob en oma Siebrechtje Veldkamp geboren Friezen zijn, gaat mijn voorkeur uit naar de familie De Jong uit Fryslân. Friezen onder elkaar, maar Ik heb pech. Net oanwêzich. Verder doorlopen richting de Waal. Natuurlijk zijn daar alle plaatsen bezet.
Misschien door de warmte wordt er minder opgelet, want bij het omkijken, fietst er plots een echtpaar achter me. De verkeersregels zijn op de camping simpel. Een vriendelijke groet over en weer zorgen voor een ontspannen oplossing.
Juist met dit echtpaar komt even later de bezoeker in contact om gezellig te keuvelen over ditjes en datjes. De gastvrijheid van Frans (74) en Rina (69) is enorm. Een stoel wordt bijgeschoven. Fris wordt uit de koelkast gehaald. Het keuvelen, kent geen momenten van vallende stiltes.

Frans en Rina Sturm komen uit Zeeland. Ze hebben ruim 220 kilometer met hun caravan gereden om in Gendt te kunnen kamperen. Hun huis staat in Vrouwenpolder. Een Walchers dorpje van zo’n 1.100 inwoners, 6 mini campings, 4 hotels, 2 B&B, 5 woongroepshuizen en een breed strand. En de oer Zeeuwse Strummen kunnen het weten. Ze wonen 800 meter van het strand, legt Frans maar al te graag uit. En toch genieten ze weer met volle teugen van het Gendtse strand.
Rina kijkt over de Waal. “Het water is elke dag weer anders. De kleur, het licht. Prachtig toch?” Frans richt zich op de scheepvaart. En vooral het geluid dat ’s nachts tot in hun caravan doordringt. Er varen steeds mindere schepen die tjoek-tjoek geluid maken, zo is zijn ervaring. “De moderne schepen zijn geruislozer en beter geïsoleerd.” Ria vraagt gekscherende wat echt de oorzaak is. “Kan het niet zo zijn dat je oud en doof begint te worden?’’

Maar wat is eigenlijk de bedoeling van dit bezoek, vraagt Frans zich ineens af. De bezoeker legt uit dat hij is getipt dat de fanatieke loper Frans Sturm dit jaar niet de Vierdaagse loopt. Het is na 22 jaar mooi geweest. Zijn wandelschoenen hangen nu aan de wilgen.

Een gevoelig onderwerp, zo blijkt. Rina houdt wijselijk haar mond. Frans weet het zeker, zegt hij. Volgend jaar trekt hij zijn wandelschoenen weer aan. “Tenminste, als ik niet word uitgeloot.” En dat zou een Gendtse en een Zeeuwse ramp zijn. De boeking bij Roger voor volgend jaar is al gedaan. Uitgeloot voor de Vierdaagse 2019 betekent voor Roger en Anciëlla dat ze met een bar chagrijnige campinggast te maken krijgen. 22 keer heeft hij de Vierdaagse gelopen. Eerst in Apeldoorn, met een camping in Vaassen, en daarna in Nijmegen. Frans loopt zo snel dat hij verplicht moet rusten om niet te vroeg de eindstreep te halen. Het heeft voordelen zegt hij. Lekker doorlopen en de drukte achter je laten. “En vooral niet die ellende te moeten aanzien van wandelaars die moeilijk lopen.”

Weids

De eerste jaren bivakkeerden ze op een camping in Groesbeek. Bij toeval kwamen ze tijdens een fietstocht in contact met Camping Waalstrand. Rustig, schone wc’s en vriendelijke beheerders, somt Frans ongevraagd op. En alweer komt het uitzicht over de rivier ter sprake. We hebben met dit plekje echt geboft, zegt Rina met een tevreden blik. Frans en Rina zijn gewend om van zich af te kunnen kijken. In de bossen voelt Rina zich benauwd. Het weidse zicht bevalt ze een stuk beter. En ze doen er alles aan om dat zo te houden. Geen plekje direct aan de rivier, geen boeking bij Camping Waalstrand.

Behalve de camping, bevalt ze ook de omgeving. Frans en Rina fietsen graag. Onderweg een terrasje pakken en genieten van het dijklandschap. Frans ziet Gendt als een rustig dorp waar weinig veranderd. De nieuwbouw in de Burchtgraafstraat is ze opgevallen. Gendt beschouwen ze als een dorpje waar je de dagelijkse boodschappen doet, een ijsje eet bij Wijs en kersen haalt bij Boerderijwinkel de Geer.

Hoog water

Er is één aspect van Gendt waarvoor ze buiten het campingseizoen graag terug komen. De Zeeuwen zijn verbonden met de watersnoodramp in 1953. Het was zondagochtend, weet Rina, dat moeder zei dat ze koffers moesten inpakken om weg te gaan. Hoog water blijft een apart verhaal. Ze staan stil bij de wetenschap dat hun plekje op de camping bij hoog water overstroomt en de rivier tegen de dijken staat. En om dat te zien, daar komen ze graag voor terug.

Na de Vierdaagse blijven ze nog een week op de camping. Daarna gaat het huiswaarts. En wat voelt Frans als hij weer op het strand van Vrouwenpolder staat? Thuiskomen zegt de nuchtere Zeeuw. De kracht van het water, de wind in je gezicht voelen. “En daar bedoel ik niks zweverig mee hoor, want dat ben ik echt niet.” De bezoeker begrijpt zijn opmerking. Misschien is het Walcherse strand net zo mooi als dat van de Waal.