Vanaf 1 april
zwelt ons durp stevig aan met tijdelijke
inwoners. Mensen die dan graag ien ons durp
willen wonen, recreëren en boodschappen doen.
Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te krijgen
zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan, tent
of camper op Camping Waalstrand van Roger
Cornelissen en Anciëlla Tap.
Keuvelen met Dick en Marga Vonk
Zonnetje, maar de
nachten zijn koud. Het campingseizoen is
voorzichtig begonnen. Nou ja, voorzichtig. Roger
en Anciëlla hadden het campingseizoen amper
geopend of de eerste gasten melden zich bij de
receptie. Tijd voor GuG om aan het derde seizoen
te beginnen. Op zoek waarom mensen hun
geriefelijke woning verlaten om hier langs de
Waal te bivakkeren. Anciëlla geeft de tip.
Nummer 89 aan de Waal. Theo Janssen uit
Nijmegen. Hij was hier al eerder op de fiets om
te kijken of Waalstrand open zal gaan. Een
Nijmegenaar op klompen. Hebben we die niet al
eens eerder bezocht, vragen we ons beide af? Hij
gaat wél de geschiedenis in als dé eerste
bezoeker van 2019.
Twee jaar geleden
GuG fietst de
camping op. Her en der begint het vertrouwde
laat-de-boel-de boelgevoel op Camping Waalstrand
gestalte te krijgen. 89 is inderdaad bezet.
Daarnaast ook. Duidelijk blijkt maar weer dat de
staanplaatsen aan de rivier zeer gewild zijn.
Naast de voortent staan twee ‘stekkerfietsen’.
Stemmen maken duidelijk dat er een gezellige
reuring heerst. Voor de voortent zit een groep
mensen aan tafel. De bezoeker ziet inderdaad een
pensionado op klompen. Hij herkent me meteen.
Wij hebben elkaar al eens eerder gesproken, zegt
hij vriendelijk.
Twee jaar geleden of zo? Aan tafel zit nog
een echtpaar. Doe die maar, zegt de Nijmegenaar
en wijst ongevraagd naar de overkant van de
tafel. Binnen no time zit de gast voor een
biertje te keuvelen met Dick en Marga Vonk uit
Beuningen. Theo en Dinie Janssen uit Nijmegen
‘mogen’ er bij blijven zitten zegt Dick met een
lach. De toon van deze ontmoeting is dan ook
meteen gezet.
Twee echtparen die
duidelijk aan elkaar gewaagd zijn. Deze drie
weken is om het campingseizoen te beginnen,
begint Dick met zijn uitleg. Soms kan dat met
zijn vieren al veel te lang zijn, grapt Theo.
Marga komt er onverstoord tussen. Drie weken is
voor een oppas oma eigenlijk ook al lang, zegt
ze. Dat vinden hun 3 kinderen tenminste. “Maar
oma heeft ook recht op vakantie.”
Het vakantiegevoel aan tafel ligt hoog. Héél
hoog, zo grappen de mannen en turen met plezier
over het water. Op tafel staat een schaaltje met
olijven, Franse kaas en een drankje.
Omgeving
De dagindeling.
Geen probleem, merkt de bezoeker. Fietsen in de
mooie omgeving en hier op de camping een beetje
met elkaar kletsen. Zo brengen we de dag wel
door, legt Dick in alle rust uit. Het is de
instelling, zegt hij. Hij heeft een telefoontje
van Kruidvat. Hij geeft tussen twee vingers het
geringe formaat aan. “Ik word niet gestoord door
allerlei piepjes.” Je hoeft hier verder
he-le-maal niks.” |
Als de bezoeker
vraagt of ze altijd alles samen doen, zegt de
gezichtsuitdrukking van Theo genoeg. Hilariteit
alom. Samen vissen in de Waal, roept hij. Maar
dat was ook geen succes, weet Dick. Ze hadden
meer wormen dan gevangen vis. “En dan ook nog
van die kleine dingen.”
Dick en Marga zijn
ervaren kampeerders. Meestal met hun 3 kinderen
naar Frankrijk en met zijsprongetjes naar onder
andere Denemarken en Duitsland. We zijn met de
kinderen meegegroeid, begint Dick zijn betoog.
Ze zijn begonnen met campings waar genoeg te
doen voor hun kinderen, tot op het laatst de
boerencampings. Voor de rust.
En dan zit je nu
als ervaren kampeerder binnen een afstand van
nog geen 20 kilometer in Gendt, merkt de
bezoeker op. We zijn hier ook voor de rust en
het is nog lekker dichtbij ook, antwoordt Dick.
Hun kinderen zijn in de gelegenheid om je op de
camping op te zoeken. Theo kan dat beamen. Hij
en Dinie hebben met een dikke knuffel net
afscheid genomen van hun kleinzoon Niels.
|
Op de Waal is het
vrij rustig. Als er een joekel van een
passagiersboot langskomt, wordt de vraag op
tafel gelegd. Camping Waalstrand of een weekje
een luxe leventje op zo’n hotelboot. Het
herenpanel is er rap snel uit. Ik zit hier
prima. Niks voor mij, zegt Theo. Dick neemt iets
meer tijd. Hij vindt het een gruwel dat je als
passagier ‘gezellig’ mee moet doen met de rest
van het gezelschap. Hij ziet dat niet zitten.
“Elke avond achter elkaar in de polonaise.” En
wat nog erger is, zegt de kampeerder uit
Beuningen, voordat je in Keulen bent, ben je het
vakantiegeld al kwijt. “Ik houd graag van een
vakantie die ik zelfstandig kan leiden.” De
vrouwen geven tegengas. Dick zegt adrem dat hij
de was kan doen, eten kookt en in Gendt de
boodschappen doet. Vanuit Beuningen nemen Dick
en Marga Vonk geen piepers mee,
|