|
Even
leek het er op dat er geen koffiemelk meer was.
Annemarie Buurman heeft deze week al haar derde pak
koffie open getrokken. De gastvrijheid op het
secretariaat van Pastoraatsgroep Gendt kon onverminderd
doorgaan. Ook wanneer hier de vrijwilligers van de
‘bezorgingdienst’ voor de laatste keer langskomen om het
parochieblad De Ankerplaats komen ophalen. Het blad
wordt huis-aan-huis verspreid.
 |
Aan
de‘ keukentafel van pastor Emiel’ wordt het afscheid van
Martinus meerdere malen genoemd. Berustend en met een
glimlach. Het geratel van de houtversnipperaar op het
voormalige kerkhof dringt door de kerkmuren. Ze zijn
écht begonnen, zo is het geroezemoes.
De stemming aan de keukentafel is gemoedelijk. Het is
een komen en gaan van bezorgers. Het is de lèste keer
hè, klinkt het regelmatig. De volgende keer ien
Providentia is steevast het antwoord. Als dank krijgen
alle vrijwilligers een kaars van de parochie mee.
Leugen in de biechtstoel
Sommigen drinken koffie. Herinneringen over het
kerkbezoek van weleer rollen over de tafel. Het jaar dat
de ‘Muts’ boven het altaar kwam te hangen, komt lacherig
ter sprake. Biechten was voeger een terugkerend
gebeuren. Iedereen knikt. Je zonde toevertrouwen aan de
pastoor of priester. Het wordt stiller. Als kind was
misschien wel de grootste leugen dat je zonde moest
‘bedenken’ voordat je bij een priester ging biechten.
Dat was vroeger, zo was met een lach eensluidend het
antwoord.
Er
zijn ook momenten dat het welzijn van de medemens aan
bod komt. Het ons-kent-ons gevoel is voelbaar. Een
bezorger moet wegens ziekte haar werk tijdelijk stoppen.
Er wordt met respect en medeleven over gesproken. Haar
bezorgwijk wordt zonder probleem overgenomen.
Nieuwe parochie
Het was weer een heerlijk moment van een groep
vrijwilligers. Martinus kent nog vele groepen die actief
zijn. Maar hoe gaat het straks zonder gebouw? Met het
afscheid van de H. Martinuskerk neemt de pastoraatsgroep
Gendt van niemand afscheid. Pastoraatsmedewerker
Annemarie Buurman vindt dat eerst duidelijk moet zijn
hoe de ‘nieuw parochie’ er straks er uit gaat zien. Voor
haar is het overduidelijk. Niet een gebouw, maar de
mensen zijn onze parochie.
|
