Ons volkslied

Vrienden GUG

Info voor toeristen

    0481-421408 06-1387 66 24

   
 
   
Gesprekje met Greet Lentjes

terug naar Vépé

GuG klopt ergens in ons zorgcentrum St. Jozef aan voor een gesprekje. Zomaar een gesprekje met een bewoner. Dankzij Bloemsierkunst de Gent wordt de bewoner dan verrast met een fleurig boeketje.

Mijn vaste steun en toeverlaat is activiteitenbegeleider Rikie Rutten. Zij brengt elke keer een bewoner van St. Jozef aan voor een gesprekje. Dit keer een uitdaging bij voorbaat. “Ik heb mevrouw Greet Lentjes - Willemsen bereidt gevonden voor een interview met jou. Ze is alleen niet zo dol op bloemen.”

Vorig jaar heeft GuG een gesprekje gehad met haar zus Loes. Voordat de bezoeker bij Greet voor de deur staat gaat de gedachte terug naar haar aardige zus. Loes is me bijgebleven als het zonnetje in huis van St. Jozef. Tijdens ons bezoek haalde ze meteen een vaas uit de kast. Ze vond het een prachtig boeket zei ze op dankbare toon.

Reuring

De kamerdeur van Greet staat op een kier. Drukke stemmen komen de bezoeker tegemoet. Mijn eerste indruk laat een andere inrichting zien dan bij Loes. Er hangen meer foto’s aan de muur en de volle tafel bewijst dat in deze kamer veel reuring is.
De huishoudelijke hulp Angelique Strijland is bijna klaar met haar werk. Greet ontvangt de bezoeker met de nodige hilariteit. Ze kletst aan één stuk door. Dan met de bezoeker, dan weer met Rikie Rutten en dan tegelijk met Angeligue. Grappen en hilarische verwensingen volgen elkaar is rap tempo op. Het is meteen een gezellige en dolle boel.
 

De Jozefcatering staat toevallig op de gang en brengt de bezoeker een kop thee. Greet ziet dat en duik in de kast op zoek naar een lekkere koek. Angelique ontkomt niet aan de gastvrije greep van Greet. Ze kan niet weg zonder chocolaatje.
In het gezellige rumoer heeft Rikie kans gezien een vaas te bemachtigen. Het breiwerk op tafel wordt aan de kant geschoven om ruimte te maken voor het fleurig boeketje van de Gent.

Muuleke

Ook als we met zijn tweeën zijn, blijft het ‘muuleke’ van Greet Lentjes (92) nog een poosje in een kostelijke ratelstand. Met enthousiasme én trots praat ze over haar kinderen. Ze hebben allemaal een goede baan. Marijke (63) woont in Gendt, Eef (62) in Frankrijk en Lia (61) in Amerika. Ze heeft er geen moeite mee dat slechts één dochter dichtbij woont. Greet belt veel met haar kinderen en kleinkinderen. Ze had als kind ook de wijde wereld willen zien, legt ze eerlijk uit. “Ik wou van huis weg om in betrekking te gaan in Hilversum.” Maar dat zagen haar ouders he-le-maal niet zitten.

 

Als 16-jarige geboren en getogen Gendtse meid, heeft ze toch een tijdje buiten de dorpsgrenzen mogen wonen én werken. Maar dat was wegens de evacuatie die het gezin Willemsen naar Friesland bracht. Ze kreeg als Rode Kruis medewerker een baantje op een artsenpost. Ze lacht al bij voorbaat als er alwéér een heerlijke anekdote aankomt. Ze heeft in Friesland haar eerste vriendje leren kennen. In een kippenhok.

De rust krijgt de overhand. Greet wijst de bezoeker er op dat hij nog geen koekje op heeft. Ze is een beetje uit haar doen. Loes ligt in het ziekenhuis. Meer informatie is er niet. Toch krijgt het geen vat op haar opgewekte levenshouding.
En dan het boeketje. Ze houdt wél van bloemen, zegt ze. “Het is hier al zo druk. Ik heb gin plèk vur bloemen.” Misschien gaat de bos naar Bets Boerboom in de Groenestraat.

Na 56 jaar ‘schandalen’ nog steeds haar beste vriendin, zegt ze met een lach. “Gewoon leuk.” Regelmatig rijdt ze op haar ‘Ferrari’ naar de Groenestraat. De volgende anekdote dient zich aan. Met haar scootmobile heeft ze op de driesprong Dorpstraat, Kapelstraat, Hegsestraat een ongeluk gehad. Bij Looman, zegt ze om precies te zijn. Door een abrupte manoeuvre ging het fout. “Met mijn Ferrari hing ik opeens scheef. En fláts, daar lag Greet.” Ze wijt het ongeluk aan het uitwijken voor een auto. “Ik ga vanaf die tijd voor niemand meer aan de kant.”

Ons gesprek komt uit op het zorgcentrum.  Net als bij de vorige gesprekjes in  St. Jozef kijkt Greet op de klok. Het is bijna 12 uur, etenstijd. ”Het eten is hier zo goed. Ik lus alles. Ik kan er niet tegen als mensen aan tafel over het eten zitten te zeuren.” Greet heeft het duidelijk naar haar zin. Het ‘huk’ weleens geeft ze toe. “Maar dat gé bij sommige minse met een hoop genöl. En da’h kan ik gewoon nie tege. Het is best leuk hier.”

Als de bezoeker vraagt om voor de foto bij het boeketje te poseren, lijkt de kamer te klein. “Ik heb me nog nooit dur een kjèl laote commendiere.” Ze lacht, voor deze bezoeker maakt ze een uitzondering.
En dan gaat de telefoon. Na een gesprek van een paar minuten snelt ze blij  de slaapkamer uit. Haar zus is ontslagen uit het ziekenhuis. “Dit boeketje gaat naar Loes”, zegt ze opgewonden.

 
 
GuG bezoekt een bewoner van zorgcentrum St. Jozef voor gezellig gesprekje. Dankzij De Gent komt GuG met een boeketje!
 

Foto Bestellen 

 
 

 

 

 

 

 
 
 

Archief