Ons volkslied

Vrienden GUG

Info voor toeristen

    0481-421408 06-1387 66 24  

 

 
 

Keuvelen met Charles en Lenie Bettonville  

Terug Vépé
   
Deze pagina wordt mede mogelijk gemaakt door een Gendtse Vriend
 
 
 
 
 
 

 

 

 

 

   
 

Vanaf 1 april zwelt ons durp stevig aan met tijdelijke inwoners. Het zijn voor even Gendtenaren. Mensen die graag ien ons durp zijn, wonen, recreëren, boodschappen doen en genieten van de omgeving. Wat trekt ze naar Gendt? Hoe hebben ze ons durp gevonden? Om antwoord te krijgen zoekt GuG deze ‘durpelingen’ op. GuG schuift bij aan tafel. Een onaangekondigd bezoek bij nog onbekende mensen waarvan iedereen een bijzonder verhaal heeft. Een gesprek ‘over niets’ in een caravan, tent, camper, stacaravan of huurchalet op Camping Waalstrand van Roger Cornelissen en Anciëlla Tap.

Keuvelen met Charles en Lenie Bettonville

De campings in Nederland zijn weer geopend. Tijd om weer en seizoen naar Camping Waalstrand te rijden. Op de dijk voelt de zon aangenaam in het gezicht. Mooi denk je dan, maar de koude wind is minder. Brrr, fiets ik met een spijkerjasje aan over de dijk. Vertaald naar de camping, dan loop ik gerede kans op een staanplek te komen waar de noorderwind over de waal raast. De ervaring leert dat campinggasten allemaal graag uitkijken op de drukst bevaren rivier van Nederland, eén van de drukste van Europa, de A15 van de binnenscheepvaart.

Ik weet niet of ze een gesprek willen, maar dit  echtpaar lijkt me wel aardig, zegt Roger verscholen achter zijn beeldscherm.  “Ze zitten in huurcaravan nummer 1, kijk maar eens.” Gunstig dacht ik, geen koude wind. 

“Charles, komt het je gelegen?”, roept Lenie die in de open deur mijn verzoek heeft aangehoord. Ik ben welkom, maar Charles is niet zo gecharmeerd van een verhaal op internet , zegt hij. Maar na een durpse uutleg is het ijs snel gebroken: “We kletsen wat en zien wel waar we uitkomen.”  De koffie komt op tafel.

De scheepvaart zien we door het grote raam voorbij gaan. Een rubberbootje met twee jonge mensen meert aan.  Binnen luttele minuten praat de 83 jarige adjudant administrateur buiten dienst  over zijn levensloop. Het leger staat bol van de afkortingen en lijfspreuken , dus ook in ons gesprek. Het is  snel een gezellig gesprek, ‘ZGONEA’  (zomaar gesprek over niets en alles).

Het relaas van een oud militair in een notendop. Over het leven dat  begon als schipperszoon, Charles en Lenie hebben beiden een scheiding achter de rug en zijn nu 40 jaar gelukkig getrouwd, 52 jaar met militair pensioen en bijna 25 jaar gast van Camping Waalstrand. “Ja, ik ken Gerus en Thea Cornelissen nog”, zegt hij met trots. Over het echtpaar dat in 1964 met Camping Waalstrand begon. Hun toercaravan had toen steevast een plaats aan de rivier. “Wij stonden helemaal achterin”, weet Lenie.

 

Nostalgie

De mobiliteit is minder geworden. Een pijntje hier en een pijntje daar, zo schetst Charles zijn mankementen. De ‘pijntjes’, zorgen er wel voor dat hij deze week één keer buiten is geweest. De toercaravan is de stacaravan geworden. In het voor- en najaar, boeken ze dezelfde huurcaravan. Blijft het wel leuk, is de voorzichtige vraag. “Natuurlijk, het is wel anders. Ik mis in het hele verhaal de vrijheid. Maar ja, kijk eens  wat een uitzicht over de Waal. Voor mij is het ook nostalgie.”

Het kenteken op hun auto verraadt mogelijk dat ze uit Ede komen. “Dat klopt”, zegt hij. Charles stelt een quizvraag wat zijn geboorteplaats is. De stad Rotterdam van de opgestroopte mouwen. “Kun je dat horen?” Als ik ontkennend schudt reageert de ‘Rotterdammer’ opgelucht.  Het waren niet zijn gloriejaren. De Waal geeft vandaag een maritiem schouwspel, maar zo romantisch was het voor het schipperszoontje niet. Voor een vaart, via de Waal  naar het Zwitserse  Basel waren ze 6 weken onderweg. Charles voelt het als een ‘rotjeugd’. Eenzaamheid was troef. “Je had geen vriendjes waarmee je kon spelen.” De speelruimte was beperkt tot het achterschip. “Weet je dat schipperskinderen niet konden zwemmen”, zegt Charles om zijn jeugdbeeld te schetsen. Op zijn vijftiende kwamen zijn ouders aan de wal. Voor die tijd woonde hij bij tijden bij zijn grootouders en op het schippersinternaat.

De puber zag zijn toekomst in het onderwijs, maar de dienstplicht bracht een ommekeer. De ZGONEA in het kort: hij besloot zijn dienstplicht als beroepsmilitair voort te zetten.  Een ernstig auto-ongeluk in een Jeep, enkele overplaatsingen en een scheiding, bracht hem uiteindelijk  bij zijn tweede vrouw Lenie.

Ze hadden elkaar al een paar keer gezien, zonder elkaars intieme geschiedenis te kennen. Beiden waren liefhebber van schaken. Charles lacht, hij stond met een bos bloemen  voor de deur bij Lenie. “Ik heb haar nooit gestalkt ”, zegt hij in alle duidelijkheid. De liefdevolle toenadering ging telefonisch! “We hebben elkaar van 9 uur ’s avonds tot 5 uur in de ochtend aan de telefoon gehad. Toen was het ijs gebroken.” Lenie heeft weinig woorden nodig: “Ik werd verliefd op zijn mooie stem.”

 Kaaksedam

De ‘pijntjes’ zorgen er niet voor dat ze nu op de camping minder genieten. De scheepvaart blijft trekken. Lenie is een buitenmens die volop van de natuur in Gendt en omgeving kan genieten, zegt ze. Ze hebben samen heel wat kilometers in de omgeving gefietst. Ze heeft een passie voor hardlopen. De 7,3 kilometer rond de Gendtse polder is voor de 72-jarige te veel geworden. Het is een combinatie geworden van hardlopen en wandelen.  De Kaaksedam was de korte route, maar die is afgevallen.  Lenie mijmert over de beginperiode op Camping Waalstrand. Vooral over de ruige natuur in de polder.  De Kaagsedam was voor haar een heerlijk ongerept pad om hard te lopen.



Nu is het een verharde  weg waar je de Rode Geuzen kunt tegenkomen. En dat is haar teveel.  “Ik durf niet in hun buurt te komen.”

Vandaag gaan Charles en Lenie naar huis. Er wordt eten gehaald bij Zaal Concordia. De volgende boeking voor het najaar is geregeld: huurcaravan nummer 1, met een nostalgisch uitzicht op de Waal.

 

 

 

 

 
 
 

Naar het archief van de camping