Vanaf
1 april zwelt ons durp stevig aan met tijdelijke
inwoners. Mensen die dan graag ien ons durp
willen wonen, recreëren en boodschappen doen.
Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te krijgen
zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan, tent,
camper, stacaravan of huurchalet op Camping
Waalstrand van Roger Cornelissen en Anciëlla
Tap.
Keuvelen
met ………….
Zo begint jaarlijks onze campingrubriek. Het
coronavirus heeft de wereld op zijn kop gezet.
Het kabinet vraagt mensen om ook bij mooi weer
zo veel mogelijk thuis te blijven. Bezoek thuis
en op de camping van meer dan 3 personen is
verboden en riskeer je zelfs een boete. Alle
maatregelen op de campings blijven vooralsnog
van kracht tot en met 28 april. Zoals geen
toeristische boekingen. Geen tenten en
sleurhutten zonder toilet. De toilet-, was- en
douchevoorziening is gesloten. Anderhalve meter
afstand en geen groepsbijeenkomsten.
De receptie is gesloten, een papiertje geeft
informatie. Normaal geeft Anciëlla een
keuveltip. GuG leunt op eigen initiatief en
fietst langs de dichte slagboom. Niemand te
zien. Geen enkele wandelaar, geen kind die
uitgelaten op een gehuurde skelter racet. Een
geparkeerde auto geeft blijk van bewoning. Het
geluid van een boormachine bevestigt mijn
vermoeden. Gasten! En er wordt hier behoorlijk
geklust. Goeie morgen, zegt de bezoeker, mag ik
bij jullie aan tafel om op afstand gezellig te
keuvelen? Ik denk van wel zegt de man
vriendelijk en legt zijn boormachine aan de
kant. “Mijn vrouw komt zo naar buiten. Ze zal
het best ook goed vinden.”
Binnen een mum van tijd is er koffie en keuvelen
we heerlijk in de zon. Met Mariottie en Peter
Starrenburg uit Apeldoorn.
Het gesprek begint natuurlijk over corona. Er
heerst hier een bijzondere sfeer, zegt Peter.
“Het is zo rustig.” Dat mensen boekingen hebben
geannuleerd, vindt hij heel vervelend. “Roger en
Anciëlla werken er keihard voor om het hier
gezellig te maken. En nu dit.”
Zelf hebben ze er geen seconde aan gedacht om
thuis te blijven. Ze vermaken zich wel. Caravan
met douche en toilet met riolering, tuintje en
uitzicht op de Waal. Wat wil een mens nog meer,
lacht Peter. “Probeer altijd positief blijft.
Ook in deze crisistijd.” Met een beetje
aandringen is het wel behelpen erkent hij. De
douche is erg krap. Samen onder de douche kan
niet zegt Peter. “En owee als je je zeep laat
vallen.” De campinghumor landt op Waalstrand.
Bij het oprapen druk je de billen tegen de wand.
Duiken
De rivier heeft voor Peter een eigen verhaal.
Het is niet alleen boten kijken. Water betekent
voor hem sportduiken. Hij heeft twintig jaar de
kost verdiend als duikinstructeur. Totdat hij
door rug- en knieproblemen in de WAO belandde.
Maar het water blijft trekken, zegt de 69-jarige
Apeldoorner gelaten. De neiging om bij het zien
van water er in te duiken blijft, antwoordt hij
met een glimlach. “Ik kan het duiken moeilijk
loslaten.” Het duikerspak hangt gereed om zo aan
te trekken . “Mijn passie was om de ervaringen
van onder water met anderen te delen.” Ondanks
het gemis aan duiken klaagt de voormalige
sportduiker niet. “Ik vermaak me hier wel.”
Gezelligheid moet je toch zelf maken, vult
Mariottie aan. En dat lukt ze samen zeker.
|
Want gaandeweg het
gekeuvel valt voor de bezoeker het kwartje. De
Starreburger uit Apeldoorn wonen in een
tuinloze balkonwoning op de eerste verdieping.
Camping Waalstrand is voor ze het zomerverblijf.
Dé plek waar het levensgeluk hun toelacht.
In vogelvlucht: Ze hebben allebei een scheiding
achter de rug. Peter staat voor het zestiende
seizoen op de camping. Mariottie Derks is
geboren in Gendt, telg uit een fanatieke
harmoniefamilie. Tijdens het campingseizoen
maakt ze al jaren op werkdagen het
sanitairgebouw schoon. Boterhammetje van thuis
mee en bij Peter kreeg ze er koffie bij. Het
groeide uit tot een liefdevolle klik.
 |
Vorig jaar
augustus zijn ze getrouwd. Voor de caravan
hebben ze hun huwelijksfeest gevierd. Roger en
Anciëlla zorgden voor een partytent en overige
spullen. Camping Waalstrand voelt als hun thuis,
laten ze eenstemmig weten. Het aftellen naar 1
april begint al aan het einde van het seizoen,
zegt Mariottie Starrenburg.
De gemoedelijke sfeer en de sociale contacten
spreekt het echtpaar het meest aan. Het straatje
met vaste staanplaatsen heeft veel gelijkenissen
met een klein dorp waar omzien naar elkaar
gewoon is. Een aantal contacten loopt ook in de
wintermaanden door. Zeker via WhatsApp, zegt
Mariottie. Maar ook bij elkaar op bezoek komen
is geen uitzondering. In dat rijtje horen ook
Roger en Anciëlla.
Windscherm
Een krachtig wind waait over de Waal richting
camping. Een windscherm is geen overbodige luxe
om te kunnen genieten van een beginnend
voorjaarszonnetje. Het doorzichtige scherm laat
zien dat de buurvrouw in de caravan bezig is met
ramen zemen. Ze kan ons gekeuvel zo gadeslaan.
Privébescherming op de camping? Peter lacht. “Ik
heb bewust een doorzichtig windscherm.” De buren
mogen zich niet opgesloten voelen door een
scherm van een ander.
 |
Peter is
duidelijk een mensenmens. Mariottie vertelt dat
hij op de camping voor iedereen die hulp nodig
heeft bereid is technische klusjes te doen. Hij
moet de hele dag bezig zijn, zegt ze. “Hij is zo
handig”, voegt ze er niet zonder trots aan toe.
De klusjesman hoort het gelaten aan. “Ach, wat
zal ik er van zeggen. Het houdt je jong.”
Het gekeuvel is gezellig, maar de klusjesman
begint onrustig op zijn stoel te draaien. “Uh,
ik wil vandaag het zonnescherm nog aan de
caravan hangen.” Zie nu wel zegt Mariottie met
een glimlach. “Hij kan gewoon niet stil zitten.”
|
