Voor de foto’s zoeken we een plekje aan de Waal. De kranen van scheepswerf Vahali prijken als Gendtse bakens in de blauwe lucht. De Waal is het domein van de moderne beroepsvaart. Velen tonnen gaan tegelijk stroomop- en afwaarts. Harrie de Beijer kijkt met zichtbaar genoegen naar het schouwspel. Hij wordt een ander mens als hij ziet hoe de zachte golfslag langs de oever kabbelt. Hij heeft alle tijd, zegt hij. Een moment om terug te gaan naar de nostalgische riviervaart. Naar de romantiek van misschien wel de bekendste schippersfamilie van Gendt. Hij heeft er een boek aan gewijd: ‘De vaart van familie De Beijer’. Met interessante weetjes en rijk geïllustreerd.

De oplage van 100 stuks is verkocht. Met de afweging dat aan kwaliteit van het gebonden boek niet getornd mag worden is een tweede druk in overweging.

De Beijers waren een belangrijk onderdeel van het Gendtse schippersdurp 

Het is geen standaard familieboek, laat Harrie meteen weten. Dat was drie jaar geleden wel de gekozen richting. Zoals meer hobby auteurs in gedachte hebben, is het gewoon maken van een familieboek voor je familie, inclusief publicatie van een uitgeplozen stamboom. Harrie was daar al snel van afgestapt, zegt hij met nadruk. Hij begint in zijn boek met opa Hendrik de Beijer (1839). Hendrik en oma Geertruida leggen met hun zeilschip de basis voor de familie die vrijwel allemaal op de binnenvaart de kost konden verdienen met het vervoeren en handel in zand, grind en grindzand. Gendt groeide uit tot een waar schippersdurp, want Harrie kan moeiteloos andere Gendtse familienamen noemen die sterk verbonden waren met de rivier. De Beijers waren van het schippersdurp  een belangrijk onderdeel

Vanzelfsprekend zocht ook zijn vader het water op. Het was bijna vanzelfsprekend dat Harrie het stokje zou overnemen. Van zijn vijftien tot zijn eenentwintigste voer hij met papa met een schip van 150 ton geladen met zand of grind. (ter vergelijking met heden: een beetje vrachtschip is al gauw tussen de 1.000 en 2.000 ton).
 

Romantiek

En dat had Harrie al snel in de smiezen. Onder zeil varen was al ingehaald door het motorschip. Waar zou de ontwikkeling eindigen. Is er voor een kleine schipper wel toekomst? Papa Ties zag met zijn zoon het afzetgebied steeds verder van huis liggen. Alleen in het weekeind waren ze thuis. De romantiek zag Harrie niet of nauwelijks. “Het was vermeende vrijheid, flink je best doen om op tijd van A naar B te komen.”

Op 21-jarige leeftijd kiest de schipperszoon een loopbaan aan de wal, vertelt Harrie zonder weemoed. Ties de Beijer moet wegens gezondheid stoppen. Zijn Gendtse vrienden aan de wal hebben veel meer vrijheid, zo staat diep in zijn geheugen gegrift. “Ik zag in de jaren ’60 ‘- ’70 dat de wereld ging veranderen.”

De familietraditie werd niet voortgezet. Maar met het boek ‘De vaart van familie De Beijer’ in de hand worden de romantische schippersverhalen gekoesterd. Zoals het fijne contact als de schepen rijen dik aan de wal liggen. “Ik vind het achteraf jammer dat dat ik die verhalen van mijn vader nooit heb opgeschreven. Het was toch een mooi beroep.”

De Gendtia