Nee,
liever niet in deze kamer, geeft
Joost Baijens aan. Voor de foto
wil hij met kinderen in plaats
van de werkkamer. In de klas van
juffrouw Anouk Schenkels begroet
hij leerlingen alsof hij al
jaren over de schoolvloer loopt.
En met zichtbaar plezier. De
nieuwe directeur van IKC de
Vonkenmorgen ten voeten uit. Een
directeur die als voetbalcoach
teamvorming en samenwerken in
vette letters schrijft.
Ons durp heeft te maken met
vergrijzing. Het
leerlingenaantal daalt. Toch
mogen we ons nog gelukkig
prijzen met twee IKC scholen,
ieder met hun eigen karakter.
Beide scholen hebben invloed op
de toekomstige samenleving in
Gendt. Bijna tien jaar hebben ze
kinderen van 0 tot 12 jaar onder
hun hoede. Bijna tien jaar lang
hebben ze contact met hun ouders
of verzorgers. Behalve de
gehanteerde onderwijsmethode, is
de persoonlijkheid en ambities
van de schooldirecteur van
invloed. Joost Baijens is zich
daar terdege van bewust zegt
hij. Hij mag vanaf het nieuwe
schooljaar leiding geven aan de
grootste school met circa
veertig medewerkers en de
kwaliteitsprocessen bewaken.
Maar zegt hij, het gaat bij mij
vooral om het geluk van de
kinderen. “Wij moeten als team
er voor zorgen dat IKC de
Vonkenmorgen onze kinderen
voorbereidt op een mooie en
gelukkige toekomst.”
|
q |
|
“Ik heb ze de vraag gesteld, wil
je dit werk tot je zeventigste
blijven doen?” |
In
één citaat maakt de directeur
meteen helder waar zijn ambities
liggen. Teamvorming, kinderen,
toekomst en geluk. De twee
laatste pijlers komen voort uit
zijn vorige loopbaan, zo wordt
al snel duidelijk. Joost Baijens
(43) was in het bankwezen
gestapt om het ‘snelle geld’,
zegt hij zelf. Als
afdelingshoofd van de SNS Bank
groeide zoetjesaan het besef om
de rest van zijn werkzame leven
anders in te richten. Vanwege
een reorganisatie moest hij
mensen ontslaan en begeleiden
naar een ander baan. Wat volgde
waren vele gesprekken. Ook met
mensen die door hun ontslag in
zak en as zaten. “Ik heb ze de
vraag gesteld, wil je dit werk
tot je zeventigste blijven
doen?” Ze werden er niet echt
gelukkig door, zo was vaak de
uitkomst. Omscholing werd de
gekozen weg voor een gelukkige
toekomst.
 |
En
dat was ook de reden dat Joost
Baijens besloot om uit wereld
van het ‘snelle geld’ te
stappen. Hij koos voor het
onderwijs. Onderwijs dat
landelijk door mondige ouders en
politiek onder een vergrootglas
ligt. Dat landelijk piept en
kraakt door onderbezetting,
regeldruk en looneisen. Toch
werd het een opleiding tot
directeur in het primair
onderwijs, wetend dat zijn
loonstrookje er minder voordelig
uit kwam te zien. Spijt heeft
hij allerminst. Het is zijn
overtuiging dat in het onderwijs
meer oog is voor de mens dan bij
het bankwezen.
Samenwerking
Joost zag 43 jaar geleden het
levenslicht in de kop van Noord
Holland. In Julianadorp,
tegenwoordig een dorp in de
gemeente Den Helder. Met zijn
gezin woont hij nu in Malburgen.
Komt op de fiets naar zijn werk
en is een niet onverdienstelijke
hardloper geweest, zegt hij
zelf. Nu speelt hij tennis.
Sport is om zijn Bourgondische
levensstijl en postuur in
evenwicht te houden, laat hij
met een lach weten.
Tijdens het gesprek toon hij
zich als een mensenmens,
toegankelijk met een warme
persoonlijkheid.
In de ‘vonkenmorgense
wandelgangen’ gaat het geluid
dat Joost Baijens een directeur
is die minder op heeft met
tijdverslinde onderwijsprocessen
en strakke overlegstructuren.
Leerkrachten kunnen meer hun
eigen verantwoordelijkheid
nemen. Wettelijk vastgestelde
processen volgen is verplicht,
zegt hij resoluut. “Waar het mij
omgaat, is het geluk van de
kinderen.” En dat kun je alleen
met elkaar bereiken, weet hij.
|
 |
| |
|
 |
Het is
zijn overtuiging dat op school stuk voor
stuk goeie leerkrachten werken. Maar,
zegt hij er gelijk achteraan, ze weten
van elkaar nauwelijks welke kwaliteiten
ze hebben. Daarom zet de ‘voetbalcoach’
van De Vonkenmorgen stevig in op
teamvorming. “De kracht van dit team
moet zijn dat ze van elkaar de sterke
punten gebruiken.” Met als doel, zegt de
directeur met een tevreden gezicht, om
met elkaar IKC de Vonkenmorgen nog
mooier te maken dan dat het nu al is.
Ouderraad
Bij de kennismaking met ouders zaten de
coronamaatregelen hem behoorlijk dwars,
zo weet hij nog. Het bewijs dat de mens
een lijfelijk wezen is. Pas toen Joost
geconfronteerd werd met een
anderhalvemetersamenleving waar handen
schudden verboden is kwam het besef dat
mensen snakken naar fysiek contact. Het
anderhalvemetercontact met de ouderraad
heeft hem wel geleerd dat het betrokken
ouders zijn. “Dat vind ik mooi om te
zien.” Maar (te) veel betrokkenheid kan
een valkuil zijn, weet hij. Hij is daar
niet bang voor en zegt liever een
betrokken
ouderraad zo nodig iets af te
moeten remmen dan aan te sporen.
|
q |
|
“We zien
allemaal dat een nieuwe school
hard nodig is.” |
Het was
zijn voorganger Betty van de Logt een
doorn in het oog dat ze de beloofde
nieuwbouw niet in de praktijk heeft
kunnen brengen. De Vonkenmorgen heeft
het oudste schoolgebouw van Lingewaard.
Ze had zo graag haar loopbaan in Gendt
willen afsluiten met een feestelijke
opening. Ze heeft zich erbij neer moeten
leggen dat politieke, bestuurlijke en
ambtelijke processen stroperig verlopen.
De Doornick in Doornenburg wordt eerder
aangepakt.
 |
Joost
Baijens stapt op het juiste moment in de
trein. De handtekening van de
directeurbestuurder Theo Pruyn van
stichting De Linge staat onder de
intentieverklaring voor nieuwbouw van
IKC de Vonkenmorgen. Het is niet meer
dan het uitspreken van goeie bedoelingen
om te overleggen, weet hij maar
dondersgoed. Zelfs over de locatie is
nog geen volledige zekerheid.
Hij mag zich naast onderwijs gaan
bezighouden met overleggen, bespreken,
vergaderen met ambtenaren en wethouders
over nieuwbouw. Niet echt zijn ding,
geeft hij spontaan aan. “We zien
allemaal dat een nieuwe school hard
nodig is.” In de Nijmeegsestraat staat
een gedateerde school en bovendien alle
groepen onder één dak is veel beter,
beseft zowel het gemeente- als
schoolbestuur. De coach van De
Vonkenmorgen het hier roerend mee eens.
“Maar ik gebruik mijn energie en tijd
liever aan het geluk van kinderen dan
aan een gebouw.” Eén tactisch besluit
heeft hij al genomen. Bij de feestelijke
openingshandeling staan leerlingen
opgesteld die mogen scoren.
|
