Ilona Goris windt er geen doekjes om. De eigenaresse van de gelijknamige dressuurstal heeft één grote passie. “Ik ben helemaal knettergek van paarden.” 365 dagen per jaar, min een weekje vakantie op Camping de Waay, is ze bezig met paarden, oftewel het edele dier met een hoofd, mond en benen. Inclusief sportpaarden die tot de subtop behoren. Met haar bedrijf is ze de Gendtse paarden- en ponykeuring ontgroeid, zegt ze zonder enige kapsones. Haar dochter Amy heeft de dorpse binding overgenomen die op de laatste dinsdag van augustus met haar pony de jury probeert te imponeren. Het behoud van de Gendtse traditie speelt een belangrijke rol, vindt Ilona. “Die mag niet verloren gaan.”

Haar partner Jeroen is buiten de trekker aan het schoonspuiten. Nee, hij heeft niks met paarden, zegt hij later aan de koffie met een brede lach. Hij doet twee dagen per week de nodige klussen op de dressuurstal. Ilona is in de binnenrijbaan net klaar voor de dagelijkse schoonmaakbeurt. De keerwanden zijn weer schoon. “Wil je vóór de koffie eerst het bedrijf zien.” Een vraag die de bezoeker niet afslaat. De opstallen van dressuurstal Ilona Goris zijn voor GuG een ware ontdekkingstocht. Vanaf de Hegsestraat is de onbekende dressuurstal voor een fietser nauwelijks waarneembaar.

Ze toont de omliggende weilanden waar paarden zich thuis voelen. In de manege zijn 26 ruime boxen. De stallen zijn ruim opgezet om het welzijn van de sportpaarden te garanderen. De stallen, ieder met een naambord. De luxe ontbreekt niet. De bescheiden pensionstalling is meer bedoeld om de bedrijfskosten te dekken, maar dat neemt niet weg dat netheid en luxe voorop staat. De hele accommodatie mag van de  Federatie van Nederlandse Ruitersportcentra de waardering van vijf sterren dragen.

Een paardenhoofd met spitse oren en grote ogen kijk me nonchalant aan. Ik sta tegenover hét paard van paardenfanaat en , ruiter en youtubevlogster Esra de Ruiter.. Ilona loopt door. Ze is wars van dikdoenerij. Haar trots ligt meer bij haar instructie, opleiding en haar eigen paarden. Een fokmerrie is net gedekt. Ze wrijft met haar handen liefdevol over de natte paardenmond. Het is afwachten of ze drachtig is en met haar opleiding weer een toppaard kan leveren.

Subtop
De paardensport is een bijzondere wereld. Je voelt je er thuis of niet. Ilona Goris (1978) voelt zich in het nationale hippisch centrum als een vis in het water. Ze ontmoet veel paardenmensen. “Het zijn leuke mensen. Iedereen kent elkaar en doet zijn ding. ” Ze praat zonder kapsones over het houden van paarden. Als ondernemer houdt ze zich bezig met het opleiden van sportpaarden, aan- en verkoop, groepscursussen, ponyrijlessen voor kinderen, wedstrijdbegeleiding en ze  jureert nationale wedstrijden tot en met subtopniveau en kür op muziek. Bovenal is zelf paardrijden haar grote liefde. Toch komt de Doornenburgse van oorsprong niet uit een ‘paardengezin ’. De Doornenburgse familie Goris is groot geworden in de sloopbranche.

Op zesjarig leeftijd kwam zo door twee tantes in contact met pony’s door ritjes te maken. De liefde voor de pony was snel geboren. De ponyrijlessen bij De Waalruiters in Gendt groeide jaren later uit tot Gelders kampioen in de Z-klassen. Op 15 jarige leeftijd werd de stap in de paardensport gemaakt.  Ze heeft meerdere nationale en internationale successen behaald en paarden opgeleid. Voor de handel beschikt Ilona Goris over een groot netwerk in binnen- en buitenland.

Het gesprek eindigt met de Gendtse paarden- en ponykeuring. Voor haar dressuurstal is de Gendtse markt niet interessant. Toch behoudt ze er warme herinneringen aan. Ze heeft het secretariaat gedaan toen Tino Lippmann voorzitter was van de Stichting Gendtse Paarden- en Ponymarkt. Ze is tevreden dat de handel heeft plaatsgemaakt voor keuringen. Ze ziet de markthandel verpauperen. Het is echt uit de tijd, zegt ze. Er is een verschil van toen en nu. “Een paard waar niemand nog iets mee kan, wordt op de markt aan het touw geknoopt.” Het lokale karakter van de handel heeft Ilona zien verdwijnen. De keuringen mogen niet uit Gendt verdwijnen. Ze ziet zelfs meer kansen wanneer van de ‘laatste dinsdag van augustus’ wordt afgestapt. De Historische Kring Gente komt dan in verzet, weet ze. Die houdt de Gendtse traditie stevig vast. Zij ziet meer mogelijkheden en aanwas van publiek én deelnemers als het op de zondag wordt gehouden.