Om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan, wordt onderwijs op afstand gegeven en kan maar een beperkt aantal mazzelaars naar school. Fysiek contact is essentieel voor goed onderwijs, zeggen deskundigen. Kinderen volgen het onderwijs thuis. Dit vraagt tijd en aandacht van ouders en school. Maar ook voor kinderen staat hun wereld op zijn kop.

GuG struint door het durp om te zien, luisteren en te voelen hoe het gaat. Vandaag een bezoek aan IKC de Vonkenmorgen aan de Nijmeegsestraat. De noodopvang is op de Schoolstraat. Landelijk gezien staat bij basisscholen de uitdijende noodopvang het water aan de lippen. Onder andere omdat ouders misbruik zouden maken van de noodvoorziening. Directeur Joost Baijens ziet op zijn school een ander verhaal. Landelijk is de noodopvang 16 procent. Op een topdag klokt De Vonkenmorgen een aanvaardbare bezetting van 10 procent. 

Naar een schoolgebouw zonder kinderen. Elk nadeel hebt zijn voordeel. Het kost veel moeite om via de opgebroken weg op school te komen. In combinatie met schoolboeken geven de meeste leerkrachten geven vanuit thuis onderwijs.

De gang oogt dan ook akelig stil. De luide stem van Jan-Willem Lentjes verraadt dat er toch bedrijvigheid is.  In een klaslokaal met meubilair in ‘weekeindopstelling’, geeft hij Nederlandse spelling aan groep 7. De planning is gebonden aan een tijdsplanning, want volgens het rooster mag hij ook digitaal ‘voor de klas staan’ bij groep 8.

De sfeer is ontspannen en gemotiveerd. Iedereen is bij de les, maar een beeldscherm is geen klaslokaal. Jan-Willem beseft dat digitaal onderwijs extra energie vergt. Ook voor hem, laat hij weten.  “Als ik zie hoe deze kinderen zo’n les oppakken dan geeft dat me zoveel energie.”

Het verschil met de vorige lockdown is volgens Jan-Willem dat het nu veel soepeler loopt. Er is meer structuur. ’s morgens digitaal onderwijs en ‘s middag krijgen kinderen en ouders de kans digitaal in te bellen voor een persoonlijk onderhoud. 
Een beeldscherm is geen klaslokaal. Met een ervaring van 20 jaar voor de klas te staan,  gaat hij er dieper op in. Net als kinderen mist hij het sociale contact. Een leerling in de klas die het even moeilijk heeft kun je als leerkracht makkelijker een aai over de bol geven. Voor een digitale knuffel neemt Jan-Willem na de les contact op. Hij is tevreden over hoe het nu gaat. Mocht de school langer dicht blijven, dan moet het maar. “Ik heb de indruk dat ouders ook tevreden zijn.”

Het is bijna 12 uur.  Anita van de Hijden zit nog in de klas  om na de lessen beeldcontact te hebben met een vader en zijn zoon. Daarna heeft ze overleg over het maken van filmpjes ter ondersteuning van digitale lessen.  Morgen is ze vrij. Nou ja, zegt ze, dan is er digitaal teamoverleg, waar ze ook bij wil zijn. Voor leerkrachten betekent thuisonderwijs géén extra uren vrij, laten Anita én Jan-Willem los van elkaar met een lach weten.