Samen met Allerheiligen vormt Allerzielen in veel katholieke kerken de jaarlijkse dodenherdenking. Allerheiligen is een dag speciaal voor heiligen. Allerzielen is voor álle overledenen. De ziel is een deel van de mens dat volgens christenen altijd blijft leven en na de dood naar God gaat. Op Allerheiligen wordt graf  schoongemaakt en versierd met bloemen.

Protestanten herdenken hun dierbaren vlak voor Advent, de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Maar al deze dagen vallen in een seizoen waarin het steeds kouder en donkerder wordt. De natuur wordt stiller en doet je eraan denken dat alle leven op aarde ooit eindigt. Het is een moment van terugkijken en vooruit zien. Van verdriet en mooie herinneringen.

Joden en moslims geloven net als christenen dat er na de dood een eeuwig leven. Hindoes en boeddhisten geloven dat je ziel telkens opnieuw geboren wordt, in een mens of dier. Hindoes hebben ook een feest dat op Allerzielen lijkt: Pitri Poedja.

In ons durp is Allerzielen een bijeenkomst  om de doden in ons durp te herdenken op een manier die aansluit bij de samenleving van nu. Er is een kaars voor de overledenen van onze gemeenschap.

Er wordt een gedicht voorgelezen met als slot:

In alle kleuren van mijn tranen
Denk ik alle dagen aan jou
Dus als de zon weer schijnen gaat
Heb ik een regenboog van rouw