De pony- en paardenkeuring, in de durpse volksmond nog steeds de traditionele peerdemèt genoemd. Tradities zijn om in ere te houden. De tijd dat de zandige Dorpstraat het toneel was van sigaar rokende handelaren die na hun handel al in de vroege ochtenduren een borrel gingen drinken. Het voor een leek ondoorzichtig handenklap is geschiedenis en kum nooit meer terug. Gebleven zijn de inmiddels senioren met hun herinneringen uut de goeie ouwe tied.  Achter de dranghekken staan ze nu als deskundigen.

De rest van het publiek komt voor de sfeer. Geen verstand van keuringen, wel het durpse leven. Effe dur uut zien, is vaak de drijfveer. Toevallige ontmoetingen zijn aanleiding om op straat even een praatje te maken.  

Helaas moet het durp constateren dat de publieke belangstelling tanend is. Bij het slotfestijn van de versierde pony’s waren slechts twee inschrijvingen met een matige belangstelling. Tradities zijn om in ere te houden. Tradities kunnen alleen met hulp van nieuwe initiatieven levendig blijven.